When the journey becomes the destination

Vanuit de Franz Josef gletsjer reden we met een tussenstop in greymouth naar het abel tasman nationaal park. Juist wat klinkt dat toch Nederlands " abel tasman ", hij is/was de ontdekker van Nieuw Zeeland. En hoe konden wij 1 van onze grote nederlandse voorvaderen beter eren door ook een tocht op zee te gaan maken, maar dan per kayak. Zo stonden we op de ochtend van 29 maart om 08.00uur in de ochtend klaar in zwembroek om opgepikt te worden door het kayakbedrijf. Eenmaal opgepikt en aangekomen bleek dat wij de enige die dag waren die een " freedom rental " hadden. (gaan en staan waar je wilt, zonder gids mee.) Na een savety briefing van 1uur waarin we ook voor moesten doen hoe we rollend en kruipend de kayak in zouden komen als we om zouden kieperen waren we klaar voor het avontuur. Maaike voorop en frank achterin, maaike had bij het instappen geluki dat ze voorop zat, aangezien frank de kayak in het water vast moest houden tot mevrouw zat. De noordzee is koud, maar deze zee deed ook aardig zijn best! Nadat maaike zat en frank achterin sprong, het roer uideed, wat je vervolgens met je voeten bediende gingen we onderweg. Eerst rustig langs het strand en vervolgens de over richting " Adele island".

Adele island is vooral bekend om haar prachtige natuur, veel vogels, die erg graag van zingen houden en vanwege de zeehonden die op bepaalde plekken van het eiland luieren. Voor ons natuurlijk de reden om daar als eerste keer heen te gaan in de hoop ze te zien. En jawel het was meteen raak, we hoorde een luid gebrul dus gingen er meteen op af! Wij vlak langs de rotsen en jawel er doken er een paar het water in, erg nieuwsgierig naar wat daar nou in het water dreef met 2 mensen erin, al met al wel spannend maar vooral een erg leuke ervaring. Na de ontmoeting met onze watervrienden peddelden team bouwens/croese naar een verlaten strand waar we rustig gelunched hebben, wat zeesterren vonden en daarna rustig terug gingen.

Vanuit Abel tasman vertrokken we richting kaikoura met een tussenstop in Blenheim, waar je bij het hostel gratis je kleren kon wassen, wat gratis!? ja als echte nederlanders gooiden we er meteen 5 wassen in. Gewassen en wel met schone kleding aan op naar kaikoura voor toch wel weer een spannend avontuur, zwemmer met flipper en zijn vriendjes dolfijnen. Na de eerdere ervaringen met vroegere excursies besloten we deze tour om 1300uur te doen om volledig vol energie klaar te staan. Aangekomen bij het gebouw voor het inchecken van de zwem, werden we naar de wetsuit ruimte gewezen. De volledige uitrusting bestond uit een soort tuinbroek idee achtige broek met daaroverheen een wetsuitjas. Een bivakmuts daaroverheen en wetsuitschoenen voor in je flippers, je snorkel met bril en niet het meest comfortabele maar toch noodzaak (schijnt) de flap die aan de onderkant van de achterkant van je jasje zat tussen je benen door naar de voorkant van je jasje. Juist, alles moet warm blijven.

Na dit aangetrokken te hebben en het kijken van een savetyvideo over hoe je dolfijnen het best hun aandacht kan trekken (dit was duiken/geluid maken onder water/of net zo soepel als hun door het water glijden) gingen we in volledige uitrusting de bus in. Er werd ons meerdere malen verteld, juist omdat het wilde dieren zijn je niet teleurgesteld moest zijn als ze niet reageren of als je er heel weinig ziet, dit kan niet van te voren worden bepaald natuurlijk. Zoals we al vaker mazzel hebben gehad was het toen ook weer een prachtige dag met kalme zee en was het na 5 minuten varen al raak, een groep van maarliefst 400 dolfijnen was gespot. De 1e toeter ging, wat betekende dat de zwemmers naar het achterdek moesten om zich klaar te maken om het water in te gaan. De boot in de juiste positie, de groep dolfijnen zwom recht op ons af, de 2e toeter en hop het water in. Ik vertel dit even even vanuit mijn eigen ervaring(frank). Het moment dat je het water in valt/glijd schrik je wakker, omdat het zo koud is, even diep ademhalen, hoofd in het water en de ademhalen weer rustig krijgen. Oke, waar ben ik en waar is maaike, ah daar, even naar elkaar toe zwemmen en dat gebeurd het, terwijl je zwemt zwemmen de dolfijnen onder je/ langs je en noem het maar op, erg spannend!
Zo zitten we samen onderwater te gillen/schreeuwen en roepen om hun aandacht te trekken en zodra het lukt en ze naast je drijven het oogcontact zoeken en met ze rondjes draaien/zwemmen/ gek doen, dit is echt te wauw!

Na wat fotos met de onderwater camera gemaakt te hebben kom ik met mijn hoofd boven water om te kijken of maaike het net zo leuk beleefd met hun, maar wat ik dan zie is maaike die als een echte dolfijn door het water zwemt, armen langs haar zij en golvende bewegingen, zo kon zo met ze meekomen, mijn kleine dolfijntje! Nadat de groep dolfijnen is doorgezwommen gaat de toeter en moeten we de boot weer op. De groep dolfijnen weer gevonden en het water weer in, dit herhalen we zon 5 keer a 20 minuten zwemmen per keer, waarna je wel redelijk moe bent en na de laatste keer opgevangen wordt met warme chocomel en fotos kan maken op het dek. Toch wel de leukste tour de we in nieuw zeeland gedaan hebben.

Zo vertrokken we op 2 april naar picton om met de ferry in een tocht van 3uur aan te komen in windy wellington, we werden bijna van de boot afgeblazen. Vanuit reden we naar palmerston north, waar we rustig de paasdagen hebben doorgebracht en vertrokken daarna naar het tongariro national park, dat vooral bekend is door de berg " mount doom " uit lord of the rings. Even op internet en lezen we net op telegraaf.nl dat er een nederlandse is gered van deze berg na een reddingsoperatie van 10uur! Hmm we willen er toch wel heen, zodoende parkeerden we de volgende dag de auto op de carpark en lopen richting de berg waar we mooie plaatjes hebben geschoten, waarna het hard beging te regenen en te bliksemen. Uit veiligheid toch maar opgekeerd en zeiknat maar nog levend aangekomen bij de auto ( in de film was het er ook altijd slecht weer, dus laten we daar maar op houden ). We houden het die middag maar op uitzicht van de berg vanuit het hostel.

Zo volgen de gebeurtenissen en ervaringen elkaar vanwege de korte tijd en vele plaatsen elkaar razendsnel op.

Nog even te gaan met 11 nachtjes voor ons op de klok voordat we aan het bier gaan in het vliegtuig!

Veel liefs Maaike en Frank