Skydiving Byron Bay

Hellow,

daar zijn we weer en na een aantal verzoeken dat er weer een verhaaltje moest komen, bij deze:

Aangekomen in brisbane was de eerste indruk, wauw wat een grote stad en wat is het verkeer chaotisch. Met gelukkig een plattegrond in de lonely planet vonden we hostel.
We waren ook al langs 2 andere geweest maar vanwege de drukte en hoge prijs hadden we besloten verder te zoeken. (fotos van brisbane komen volgende x, geen usb stick bij ons)

In brisbane hebben we weer gedaan waar we goed in zijn, weinig dus. Lekker even een weekje relaxen, genieten van het zonnetje, het zwembad en de stad. Er is 1 grote winkelstraat met allemaal winkelcentra's en losse winkels en terrassjes etc. Eigenlijk weinig te vertellen maar weer helemaal opgeladen voor een volgende ervaring.

Vanuit Brisbane vertrokken we na een belletje van jos (een vriend van maaike) dat er nog ruimte was op de camping waar hij campeerde. (in december zijn alle schoolvakanties hier begonnen waardoor het soms enorm druk kan zijn onder de jeugd en is een hoop volgeboekt)
Aangekomen daar, tentje opgezet (foto van de auto en tent komt ook volgende x) en even lekker afkoelen met een biertje/wijntje. De eerste paar dagen hebben we eigenlijk ook niet veel meer gedaan dan zonnen en wat van de omgeving gekeken. Behalve dan dat frank zich uitstrekte in de tent waardoor er een tentstok brak en er een gat in het tentdoek kwam, maar ach wanneer regent het hier.

Zo besloten we om afgelopen zondag te gaan skydiven, het was iets wat we nog zowiezo wilden doen tijdens onze reis, maar het wanneer en hoe hoog etc gedeelte nog niet in gedachte. We kozen voor de hoogst mogelijke sprong 14.000ft (ongeveer 4.5km), boven deze hoogte heb je zuurstof nodig. We kozen voor fotos en een video tijdens de sprong.

Op de zaterdag voor de sprong begon het zoals sommige misschien al dachten( hoopten ;) ) te regenen
wat niet ophield tot zondag nacht. Resultaat, skydiven herboekt naar dinsdag en een natte tent. Gelukkig
hebben we een grote auto en konden we heerlijk in de auto slapen. (banken plat, matras erin en snurken). Voor niets zenuwachtig geweest en 100x naar de wc geweest.

Zo brak de dinsdagochtend (vanochtend) aan. We besloten om vroeg te springen, dit ivm de wind die soms op zulke hoogte in de middag aardig kan aanwakkeren. De wekker ging om 06.30, je slaapt toch al niet helemaal lekker dus vanaf 05.00 was het vooral kijken of we al konden opstaan. We namen maar een licht ontbijtje,omdat we simpelweg niet wisten wat we konden verwachten. Aangekleed en gegeten en wel werden dan om 07.15 opgehaald na een laatste x te zijn wezen plassen. Eigenlijk was voor ons beide toen gelijk alle spanning en nerveusiteit weg.

Aangekomen op plek bestemming, konden we ons contract tekenen dat verklaart dat hun niet schuldig zijn
als wij dood neervallen. Evengoed nog veel zin hebbend waren we weer een stapje dichterbij. Zo mocht frank
op de weegschaal en zag dat hij van 90kg naar 86kg was gegaan, zo merk je dat geen patat en frikandellen
toch nog ze vruchten afwerpt. Vervolgens kregen we onze spring broek aan, aangezien je glijdend land
en het op die hoogte erg koud is zat ie wel lekker. Ook kregen we gelijk ons tuigje aan dat ons moet verzekeren dat we aan onze instructeur bleven vast zitten. Maaike's instructeur heette Steven en had al ruim 12000 sprongen
op zijn naam staan. Frank's instructeur heette Steve en wist met ruim 9000 sprongen gelukkig ook wat hij deed, beter dan een stagiaire :).

Na een praatje en wat gelach, wat ook op de cam staat (wat jullie helaas pas kunnen zien als we terug zijn) gingen we het vliegtuig in. Je zat allemaal voor je instructeur in een rijtje om er 1 voor 1 uit te springen. Aangezien frank als eerst het vliegtuig in ging, sprong hij als laatst en maaike mocht al als 2e. Dan stijgt ie op en zie je het mooie uitzicht over byron bay en het strand etc. Na nog een praatje en het vastmaken van de beugels aan je instructeur ging de deur open. Op zon moment komt de reatiliteit toch weer naar binnen aangezien we allebei het meer leuk dan eng vonden. Zo zie je de eerste voor je zitten en uit het vliegtuig vallen
en dan je echt van WTF (what the f***) dat is wel heel apart. Zo zat je zelf op het randje van de deur van het vliegtuig met je lichaam in een soort banaan houding voor je instructeur, je voelt gelijk als je je voetjes naar buiten doet hoe koud het is op die hoogte (bijna net als in nederland hahahahahha, alleen dan zonder sneeuw)

en dan ga je, we verwachten dat we het niet konden realiseren, maar je maakt alles perfect mee vanaf het moment dat je eruit valt en in je duikvlucht komt. Het is gegaan zo gaaf, geeft zon kick, gewoon echt super wauw. Aangezien we de hoogste sprong hadden, duurt de vrije val 60 tot 70 seconden, waarin je dus met een km of 220p/h naar aarde stort. En dan gaat de parachute open en wordt je weer een paar meter omgetrokken en zit je weer strak in je harnas (voor de heren niet altijd even fijn). zo kregen we nog een mooi uitzicht over byron. Vervolgens insturen met een paar mooie scherpe bochten voor de landing, beentjes omhoog en glijden maar.

Resultaat: weer echt een must-do als je ooit de kans krijg, een super ervaring en helemaal niet eng.

Nu we dit zitten te typen, hebben we net de dvds terug gekeken, en ze zijn super leuk geworden, kunnen jullie allemaal op 19 april zien.

We vertrekken morgen vanuit byron verder richting sydney. Op de borden zagen we al Sydey 994km, oftewel voor de kampeerders die het vroeger net als ons hadden als je frankrijk in kwam en zag lyon 654km nog wel een stukje rijden.

Met kerst zitten we waarschijnlijk in Coffs Harbor en met oud en nieuw in sydney, daar zal ook het volgende bericht vandaan komen denk ik.

Voor nu allemaal een fijne kerst en alvast een gelukkig nieuwjaar.

en thanx alvast voor de berichtjes, erg leuk om te lezen!

Kus merry christmas and a happy 2010

Frenk and Mika