The Australian Outback, Heading Bush!

Jaaaa, daar zijn we eindelijk weer met een nieuwe update met verhaal en fotos, het heeft even een maandje geduurd.

Voordat we over de outback beginnen eerst het vervolg na de great ocean road. We reden naar Mt Gambier om het blue lake te bezichtigen. Mt gambier is bekend door de uitgeputte vulkanen waar in sommige een meer is gevormd waarvan er dus 1 het blue lake is. Zulk blauw water hadden we nog nooit gezien, naja de foto spreekt voor zich.

Vanuit Mt gambier reden we door naar Adelaide. We belanden in een hostel waar precies nog 1 kamer beschikbaar was, we hadden dus geluk. Het was namelijk vanwege de festiviteiten erg druk in Adelaide. Het begon met de tour down under. Een soort tour de france alleen dan maar met 10 etappes, maar wel met alle bekende renners zoals armstrong, evans en hincapie etc. Hier hebben we nog even 2 bidonnen gescoord voor onze outback tour. Een paar dagen later stond Australia day op het programma, een soort koninginnedag alleen dan met heel weinig alcohol, al met al wel heel gezellig. In de tussentijd moesten we de auto verkopen, gelukkig voor ons kochten de 1e mensen die hem bekeken hem gelijk.

Op donderdag 4 februari was het dan zover. Voor de 3e keer in bijna 4 maanden tijd ging de wekker vroeg 0530uur. Nog even passen en meten. Nu moest toch echt alle spullen in onze backpacks, maar het paste, al waren ze wel loeizwaar. We werden om 0615uur opgehaald door onze tourgids Daniel, een duitser die al ong 12jaar in australie woont. Ons vervoermiddel was een 4wheeldrive jeep met een soort aanhangkarretje voor alle bagage etc, groot genoeg voor 10 man + tourgids.

En zo vertrokken we voor het grote avontuur, we gingen de hostels af van de medereisgenoten en de groep werd gevormd. Al snel bleek dat nederland het best vertegenwoordigd was met 5 deelnames, namelijk wij 2, maurice, nadine en wendy. Verder 2 zweden, david en matthias, 2 engelse dames Helen en Louise en onze zwitser Ramon. Een mooie balans met 5 om 5. Volgeladen en wel vertrokken we eerst richting kantoor voor het papierwerk en daar kwamen we al meer over elkaar te weten. Na het afgeven van onze stapel papiergeld van de auto en het tekenen van onze verklaringen dat we zelf schuldig zijn als we dood neervallen begon de trip dan echt. We reden naar een klein dorpje voor het inslaan van de "supplies" en een kort praatje over de trip. Het was ong 3500km rijden, in de buitenlucht slapen en geen faciliteiten zoals douches en toiletten. Oei oei, gelukkig die ochtend nog gedouched.

Na de inleiding reden we door naar port Germein voor de lunch en de laatste keer zeezicht. Het enige boeiende aan deze plaats was de 500meter lange pier, die natuurlijk even door iedereen belopen moest worden. Vanuit port Germein vertrokken we richting Quorn, de 1e campingplaats. Toen we de eerste dirtroad opreden (onverharde weg) kwam het bord Pichi Richi Cameltours in beeld en de eerste verassing van de trip was een feit. Terwijl daniel doorreed naar de campingplaats zouden wij deze tocht per kameel afleggen. Wij reden op Cristel, een renkameel die al aardig wat dollars verdient had. Na een hobbelig ritje stond het dinner klaar en moesten we onze tenten opzetten aangezien er wat regen voor die avond voorspeld was. Die avond kwam Kay, een aboriginal vrouw, langs die ons met verhalen, zang, en eten meer inzicht en kennis gaf in hun cultuur wat erg interessant was. Zo werd het om 2100uur savonds bush bed time. We kregen allemaal onze swag voor de komende 10 dagen. Een swag is een soort grote zak met matrasje erin waar jezelf met je eigen slaapzak in slaapt, en het lag nog best comfortabel ook.

De volgende ochtend ging de autoradiowekker alweer om 0630uur. Een heel ander ritme voor ons, wat de laatste weken 0100uur of 0200uur naar bed was en om 1000uur of 1100uur uit bed was, werden nu de bush bed tijden. en maar goed ook want langer kon je door de zon en vliegen niet slapen. Gelukkig had de tent een vliegennet want eenmaal buiten ben je het aanvalspunt van de vliegen en niet 1 zoals die in nederland irritant langs je vliegt, maar gelijk 100 die het liefst in je ogen, oren, neus of mond willen, net zoals je op tv in afrika ziet. Na het ontbijt, wat een broodje op een manier je vliegennet in manouvreren was, je tanden poetsen, wat met je bidon met water het zomaar ergens uitspugen was en een toiletbezoek, wat niet meer was dan een gat in de grond met golfplaten eromheen was het al snel gedaan met alle luxe en vertrokken op dag 2 naar de yourambulla caves. Na een korte klim te voet, kwamen we aan op de plek waar de aboriginals vroeger verbleven en rotsschilderingen maakten. Vervolgens reden we naar wilpena pound. Een gebergte in het zuidelijke deel van de flindersranges waar we deze en afgelopen dag verbleven. Helaas voor ons waren alle paden afgesloten ivm het afschieten van overtollig wildlife wat ons naar de sacred canyon bracht voor meer info over de aboriginals met muurschilderingen en een ingestorte verblijfsplaats. Verder die dag na de nodige km's rijden werd de auto door de bosjes en landwegen heen geslingerd en stopten we op een plek waar je als je dood gaat je na een maand nog niet gevonden bent en luidde de bekende woorden voor onze trip, welcome home! Na de swags van het dak te hebben gehaald, de meiden en de zweedse jongens aan het eten begonnen, begon voor Maurice, Ramon en Frank de taak waar wij het beste in waren, observatie! Die avond sliepen wij dan toch echt in onze swags in de buitenlucht en de sterren die je dan ziet is niet in woorden te beschrijven, southern cross, melkweg en miljoenen sterren die je helaas in Nederland door het vele buitenlicht niet kan waarnemen.

De volgende ochtend om 0600uur het bekende ritueel wat alleen nu gelijk je vliegennet op je hoofd doen was bij het opkomen van de zon. De vliegen verdwijnen bij zonsondergang en komen tevoorschijn bij zonsopkomst. Ook het toiletbezoek was met een schep en wat wc papier een beschut plekje opzoeken, oftewel goed timen met tankstops voor normale toiletten. Zo vertrokken we op dag 3 voor het volgende avontuur en kwamen we de eerste roadtrain tegen. Een road train is een lange vrachtwagen met daarachter 2 trailers, totaal ruim 50 meter lang, dat met 110km doorrijd en voor niets uit de weg gaat. De rit bracht ons naar Talc Alf. Een man die uit talk mineralen kunstwerken maakt. Deze gaf een lesje over de herkomst van woorden en landennamen, wat na goed kijken en luisteren ook wel een beetje duidelijk werd. Of het waar is blijft voor ons de vraag, aangezien hij met zijn uiterlijk eerder overkwam als gandalf de tovenaar uit lord of the rings die zijn toverstaf had ingeruild voor een krijtje en wat wijs probeerde te doen en daar wat aan probeerde te verdienen. Vanuit huize Alf belanden we in het plaatsje Maurree waar we een deel van de bekende Ghan Railway zien. Deze spoorlijn was vroeger een tocht die door afghanen werd afgelegd per kameel, vandaar het woord Ghan. In deze plaats namen we na de lunch een verfrissende duik in het zwembad, waardoor we zonder stof op gelijk weer onze eigen huidskleur zien. In de namiddag werken we nog wat aan de teambuilding door de weekomzet van de plaatselijke pub te verhogen met wat alcoholische versnaperingen, wat leid in een extra koelbox in de trailer vol met bier, genieten die outback! Vanuit Maurree vertrekken we langs lake eyre, een drooggevallen zoutmeer voor een paar fotoos en door naar onze slaaplek voor die nacht. Wederom in de middle of nowhere. Gekookt werd nu op het kampvuur aangezien we de gasfles vergeten waren bij de bbq in de vorige plaats. Het had wel iets, kampvuur en ondergaande zon en slapen in de buitenlucht in een prachtige omgeving langs de oodnadatta track. Bij zonsondergang wat veel prachtige fotos heeft opgeleverd werden de vliegen ingeruild voor sprinkhanen wat vooral de dames in de groep niet prettig vonden. Zo ook midden in de nacht toen frank steentjes gooiden op de swags van anderen, ging er menig zaklamp aan met wat gegil. Frank en Maaike in een deuk, een vos verleerd niet zijn streken.

Op dag 4 kwamen we aan in William Creek, het kleinste dorp van australie, na navraag aantal inwoners: 4. Na het logische bezoek aan de pub vertrokken we die dag naar coober pedy, de opaalhoofdstad van de wereld. 90% van al het opaal komt uit deze plek vandaan. Hier hadden we na 4 dagen voor het eerst weer bereik met onze mobiel waar we van Maaike haar vriendinnen een concert van jan smit op de voicemail hadden, erg leuk! In coober pedy leeft men ondergrond vanwege de grote temperatuursverschillen bovengronds. Dit doet men in uitgegraafde bergen of mijnschachten waar het standaard een graad of 23 is. Na een interessante ondergrondse rondleiding door een mijnschacht stonden we na 4 dagen stof onder onze eerste welverdiende douche, dat hadden we even gemist! Na de douche was het onze beurt om snel rijk te worden in het zoeken naar opaal. Maaike was het meest succesvol met het vinden van 5 kleine stukjes. Helaas voor ons zijn we hierdoor niet miljonair geworden, een huisje op texel zit er voor bob en wil dan ook nog niet in, sorry jongens! Die middag zijn we ook nog het dingofence gepasseerd. Een hek van 5600km lang die de schapen moet beschermen van passeerenden dingos die ze graag dood willen bijten. We sliepen die avond in the painted dessert wat ook waanzinnige fotos opleverde.

Op dag 5 deden we eerst een bushwalk naar prachtige uitzichtpunten om onze weg te vervolgen naar de pinkroadhouse voor de lunch. Hier is een kleine supermarkt met internet verbinding, dus samen met maurice "als ajacieden" de uitslag van ajax twente opzoeken en jawel bedankt jorrick voor je mail 3-0 gewonnen! Die middag nog gezwommen in het plaatselijke zwembad en hebben we savonds onze 1e potje cricket van ons leven gespeeld, best geinig! Ook kwamen we erachter dat we de eerste lekker band van de trip te pakken hadden.

Op dag 6 vertrokken we de volgende ochtend richting the simpson dessert dat bekend is om het rode zand. Na 2 km rijden kwamen we er helaas al achter dat de trailer weer scheef stond, echter bleek het hele wiel verdwenen te zijn en sleepten we de trailer een kleine 200meter heuvel op alleen op de as mee. Na een kleine zoektocht vonden we het wiel een 100meter verder achter rotsen en een hek, hoe die daar gekomen is, geen flauw idee. Na wat geluk en de passende reparaties hadden we lunch in een opstartdorp voor aboriginals waar veel dingen verboden waren zoals alcohol, fotos maken en je leest het goed, het meebrengen van pornografisch materiaal. Die middag zijn we op auto cross achtige wijze naa het middelste punt van australie gereden. Ook zijn we de grens over gegaan naar het northen territory wat ons weer een uurtje winst opleverde aangezien de klok daar een uur terug moet, tijdsverschil.

Dag 7 bracht ons Uluru, Ayers Rock, toch wel 1 van de bekendste plekken uit de trip en van australie. Een heilige plaats van de aboriginals waar op veel gebieden geen fotos gemaakt mogen worden. We hadden die middag een tocht om de rots op het programma staan van ruim 10km, 3,5uur lopen met 4 liter water op je rug, intensief maar de moeite waard. We sliepen die avond op een camping, maar wel in de buitenlucht in onze swags. Maar voordat we gingen slapen bekeken we eerst Uluru bij zonsondergang onder het genot van een hotdog. De volgende ochtend ging de wekker weer om 0430uur om Uluru bij zonsopkomst te bekijken, de rots veranderd 6x per dag van kleur. Heel apart en mooi. Zo leef je al 7 dagen met zen 11-en en zit je ineens weer onder de mensen op een camping, maar wel weer een douche!

Verder op dag 8 hebben we een korte tocht in de Kata Tjuta vallei gedaan en kwamen we een thorny devil tegen. Die avond voor het eerst weer in tenten geslapen ivm voorspelde regen, behalve voor maurice en ramon, hun tent was omgewaaid, haha, oftewel in de auto slapen! Dag 9 bracht ons naar kings canyon waar een een voettocht doorheen deden. Weer 3,5uur en 4 liter water op het ruggentje. De toch begon met een lange stijle rotstrap en resulteerde halverwege in een verfrissende duik in de garden of eden. Een meer tussen de ravijnen. Aangezien daniel, onze gids erg verkouden en slap was gingen we zonder gids maar met sateliet telefoon en ehbo kit op pad wat resulteerde in hilarische taferelen met onvergetenlijke momenten en fotos. Terug in de auto begon het te stormen, regenen en bliksemen waar het tegevaarlijk was om buiten te slapen.

De verassing was, je leest het goed een motel! Het smerigste waar we ooit geslapen hebben, kakkerlakken, spinnen, grote insecten en vleermuizen maar wat lag een normaal bedje lekker. Op dag 10 zijn we nog langs Jim’s place gegaan, Jim heeft een piano waar zijn huisdier een dingo vaak opspringt en met zijn poten de toetsen indrukt en tegelijk wolfsgeluiden maakt. Erg komisch! Die middag zijn we Alice Springs ingereden en is iedereen afgezet bij zijn/haar hostel. 10 dagen lang hoor en leer je veel over de aboriginals en dan zie je ze weer in het echt. Alice Springs is een wild west stadje waar het als het donker wordt niet veilig is. Ze hangen dan in groepen van 15 of 20 op straat en beroven en mishandelen dan de blanke medemens, om ze een lesje te leren over wat hun is overkomen vroeger. Ze hebben een enorm alcoholprobleem en worden high door benzine geuren te ‘snuiven’. Die avond spreken we af in Toddy’s voor een etentje met de groep wat weer enorm gezellig is. Zo belanden we die avond per prive bus in Bojangels en hebben we daar nog even een avond om niet te vergeten. Het thuisfront kon mooi meegenieten door de aanwezige webcams, erg leuk! Zo komen we die nacht weer veilig per taxi thuis. De taxis kosten hier trouwens niets, voor een ritje van kroeg naar huis betaal je een dollar of 8 wat 5euro is. Dat rekenen ze in nederland alleen al aan voorrijkosten.Op zondag, de dag later eten we met de overige 8 nog samen en zijn we wezen bowlen.

Afgelopen maandag zijn we naar Darwin gevlogen en bereiden we ons hier rustig voor op Nieuw Zeeland. Op 1 maart vliegen we nog naar Sydney voor 10 dagen waar we Maurice weer tegenkomen en op 10 maart begint ons volgende avontuur Nieuw Zeeland!

De outback was een niet te vergeten beleving met een super leuke groep.

Wat trouwens wel geinig is om te lezen/weten is dat onze site al ruim 19000 keer is bekeken, een kleine rekensom vertelt ons dat onze site gemiddeld om de 6 minuten wordt bekeken.

Veel liefs en cheers

Maaike en Frank